Okres przygotowawczy do sezonu olimpijskiego 2017/2018

Tylko 42 dni pozostaje do wielkiej inauguracji w Polsce, Wiśle - Malince. Jednak zanim możemy już wypatrywać z dużymi nadziejami sezon zimowy, zakończyła się Letnia Grand Prix. Dawid Kubacki już ma igelitowe skakanie za sobą, lecz trener Horngacher powtarza, że polską drużynę nie obchodzi letnie skakanie. Można to rozpatrywać na kilka sposobów... Z jednej strony trzeba obronić Puchar Narodów, zdobyty w Planicy i potwierdzić moc z Finlandii, czyli złotych medalistów Mistrzostw Świata, a z drugiej szykowanie formy do Pyeongchang. Z tym, że to nie jest wszystko takie proste, bowiem wszystkie uwarunkowania ustanowione przez Międzynarodową Federację Narciarską z roku na rok ulegają zmianie. Teraz okres letnio-jesienny jest w pełni adekwatny do spróbowania nowinek technicznych, i jedną z nich to są narty BWT. Składająca się z legendarnego Elana i Fischera.

Nie wiem dlaczego, ale te narty przypominają mi kombinezon Jakuba Jandy w jakim obecnie skacze. 

Zwycięstwo Dawida latem dobrze prosperuje na zimowy cykl. Proszę przypomnieć sobie poprzedni sezon zimowy. Wielokrotnie internauci zastanawiali się, czy forma chociażby z Vogtland Areny (październik) przełoży się na zimę. Pokazano, że można utrzymać formę. W Lillehammer, pamiętam panowała euforia. Sebastian Szczęsny, który był reporterem w tamtejszym weekendzie skakał ze szczęścia, bo po raz pierwszy mogliśmy obejrzeć dwóch polskich skoczków na podium. Norwegowie zastanawiali się przez cały sezon dlaczego ich kadra pod wodzą austriackiego szkoleniowca latają tak blisko. Podczas finału słoweńskiego, komentator TVP obwiniał ich innowacyjne metody treningowe, czy słusznie? Na to nie jestem w stanie odpowiedzieć... Jeden promyk słońca zaświecił nad Vikersundbakken, kiedy to osłodzili długo wyczekiwany konkurs lotów. De facto zwycięstwo, a zarazem porażka i kubeł zimnej wody wylanej na głowę Stockla, bowiem, przez dwanaście lat (z jednodniową wpadką) dzierżyli rekord długości lotu na świecie. Jak pamiętamy sezon 2014/15, organizatorzy obiektu w Vikersund przebudowali go, by dalej można było lecieć. Pierwszy lot na onegdaj mityczną odległość 250 m wykonał Peter Prevc. Organizatorzy tuż po pierwszym konkursie zastrzegali się, że nie będą już dalsze loty. Jednak już dzień później Anders Fannemel poszybował o półtora metra dalej, tym samym Wikingowie odzyskali rekord na dwa lata z okładem.

Anders Fannemel - 251,5 m

Robert Johansson - 252 m

Stefan Kraft - 253,5 m!

Poukładałem w kolejności chronologicznej tak, aby każdy, nawet ten co ma laicką wiedzę na temat skoków narciarskich połapał się w tym.
FIS chce dawać przyjemność większą z latania. Kiedyś słyszałem w komentarzu konkursowym, że przeprowadzono ankietę wśród skoczków. Jakby wybudowali skocznie o parametrach K-250/HS-300 to, czy odważyliby się skoczyć na tejże skoczni. Jak jeden mąż odpowiedzieli: TAK Dla mnie to jest kuriozum. Fakt, faktem dyscyplina, jakie są skoki narciarskie, to rozwijający się prężnie sport, ale, czy za kilka lat ujrzymy lot poza 290 m? Nie jestem w stanie sobie wyobrazić.
Za 24 dni post będzie poświęcony prekursorowi polskich skoków. Jak się okazało, w 1940 r. (mogę się mylić) uciekł oficerze niemieckiej, która Go pojmała w Zakopanym. O kim mówię? Jakie były losy tego bohatera? Tego przekonacie się w swoim czasie.