Spotkanie z Naszym Mistrzem Adamem Małyszem - #8

Nie łatwo jest wszystko opisać w jednym odcinku, wszystkie dokonania, wszystkie starty w karierze Adama. Nawet drobne niuanse mogą zaskoczyć... Jak np. to, że w Holmenkollen, gdy wygrywał przed dwudziestu laty, to Polska musiała czekać dziewięć długich lat, żeby ujrzeć polskiego skoczka narciarskiego na pudle. Dla niektórych ta informacja mogła być rzeczą oczywistą, a dla tych drugich swoistą niespodzianką. Wówczas świat FIS-owski zapatrzył się na prosperujących fińskich zawodników, a zwłaszcza na niezniszczalnego Matti Nyakenen. Legenda i zarazem bardzo kontrowersyjna postać, w dość bogatej rodzinie narciarzy. Mistrz świata drużynowy z lat 1982-1989 (od Holmenkollen do Lahti). Te fakty nie idą do "lamusa", są to niepodważalne. 

Od 1987 r. gdy Piotr Fijas skoczył 194 m, co niegdyś było nawet rekordem świata do '94 gdzie nastoletni reprezentant Suomi poleciał osiem metrów dalej. Mistrz olimpijski bodaj (nie jestem pewien) z Albertville, jako pierwszy przekroczył barierę "200 m", ustanawiając nowy, najlepszy wynik odległościowy na świecie. Toni Nieminen był równolatkiem, jeżeli chodzi o wiek z inną, aktualną wschodzącą gwiazdą na świecie. Jako szesnastolatek w Courchevel odbierał medal olimpijski, podium uzupełnili Martin Hollwarth i obecny trener kadry Austrii - Heinz Kuttin. To były ostatnie zawody w zimie rozgrywane na francuskiej Ziemi. Dwadzieścia lat później od tamtego bohatera mamy przyjemność z Bałkanów oglądać młodego, najmłodszego wojownika, walczącego o punkty Pucharu Świata. Prezentuje innowacyjny styl w locie. Technika tego zawodnika, może niejednego kibica o słabym sercu wprawić w palpitacje. Dlatego, proszę o odejście od monitorów/ekranów Czytelników, którzy są schorowani na serce, albo... przewinąć!

Był murowanym kandydatem do medalu w fińskim Lahti. Niestety skocznia Skiflugschanze w Oberstdorfie rozregulowała go, a przecież tam plasował się w pierwszej piątce konkursu. Pamiętam jak z moim Wujkiem Leszkiem się spierałem o to, czy Domen Prevc zgadnie Wielkiego Szlema 2017. (to nie jest terminologia tenisowa) Wszystkie moje argumenty stawiały za tym, że to właśnie Słoweniec wygra 65-tą edycję Czterech Skoczni. ... Bo przecież cztery konkursu na początku padły Jego łupem! Wujek na to: Zobaczysz, że się spali. Jest młody, niedoświadczony. Presja Go zeżre i będzie po Nim. Miał racje! Nie wytrzymał obciążenia psychicznego, jakie spadło na młodocianego zawodnika. Przepadł z kretesem! Niestety, toteż poskutkowało w dalszej części sezonu. Najgorzej miał w Azji, ponieważ słabe  osiągi w kwalifikacjach, nie pozwoliły wejść do serii punktowanej. "Mamut niemiecki go poskromił..." ileż podobnych rzeczy słyszeliśmy od eksperta TVP - Rafała Kota, wypowiadający się na temat Słoweńca. Jego rekord życiowy z Vikersund to 243 m! Jak na debiutanta, ten rekord wygląda okazale na tle innych zawodników np. Kazachów. Miało być o Adamie Małyszu i będzie...
Był, jest zawsze optymistą, jeśli chodzi o reprezentacje Polski. W końcu sławetny bilans, który wypracował nie poszedł na marne i zrównał się z taką legendą jak Nyakenen. Wiemy doskonale jak Fin (nie zawsze trzeźwy) zwyciężał... Małysz jest nieporównywalny, ikona skoków polskich. Pamięć i historia zawsze będzie związana z tym zawodnikiem. Pozwolę sobie być niefrasobliwy i na koniec zacytować pewny tekst bardzo znanej pieśni patriotycznej, która bardzo mocno pasuje do Orła z Wisły!

                              "Zwycięży Orzeł Biały,                  

                                              Zwycięży Polski Ród..."