I believe, I can fly...

Cechuje mnie regularność wpisów? Nieraz artykułów? Bez dwóch zdań. Co 6 dni staram się pisać na różne tematy, które są przyjemne i spontaniczne. Mam ogromną wiedzę na temat skoków narciarskich, wiem kto wygrał w danych zawodach, mistrzostwach, z czym to się "je". Lubię historię skoków, bo mogę poznać nowe miasta na mapie topograficznej świata, mało kto wie o takiej skoczni, jak Ironwood, Pyeongchang... Który przeciętny mieszkaniec mojego województwa (Kujawsko-Pomorskie) wie o takich miastach na świecie? Skoki narciarskie, to globalny sport, a zarazem najniebezpieczniejszy w całej palecie wyboru. Kiedyś usłyszałem takie sformułowanie "Puchar Świata, to tylko Europa i część Azji", więc jaki jest sens takie nazewnictwo? Jako uzasadnienie powiem trzy istotne rzeczy. 

Klaudia powie: Są zawodnicy, tacy jak Casey Larson, Noriaki Kasai, Hyunki Kim, którzy nie wywodzą się z Starego Kontynentu. Porozrzucani są po świecie i te osoby nie mają prawa uprawiać swojej ukochanej dyscypliny? Z kolei Adam odzywa się: Skocznie,są malowniczo usytuowane np. Sapporo, które jest monumentalne w swym jestestwie. Legendarny 1972 rok, X Igrzyska Olimpijskie i ten wystrzałowy skok, który zadziwił świat narciarski. Te 111 m, które skoczył Wojciech Fortuna, na zawsze grubymi nićmi, w kartach olimpijskich się zapisało! I jak tu nie powiedzieć, że skoki narciarskie nie są globalne?! W 1924 r. we Francji skakali, teraz tam się odbywają konkursy na igielicie. Co prawda, miasto Chamonix jest dawno zapomniane, ale tam się odbyły I Zimowe Igrzyska Olimpijskie. Po takiej recenzji, nietrudno się nie zgodzić z tym. Nie tak dawno dobiegły mnie wieści, że kompleks Russkije Gorki w Sochi już nie będzie do użytku. Kompleks 8 skoczni od K-15 do K-125 jest zapomniany, a przecież równolegle mogłyby tam się odbywać treningi młodych adeptów skoków. Albo i baza treningowa kadr rosyjskich. A przecież przed trzema laty odbywały się tam igrzyska. Marnota i bieda skoczni olimpijskich doprowadziły do tego, że już w najwyższej randze zawodów nie oglądamy. Niestety stara gwardia już powoli odchodzi, z pewnością świat trochę zubożeje, gdyż nie będzie tych pierwowzorów do naśladowania... Użyłem specjalnie zapożyczenia z języka rosyjskiego, ponieważ wielki przegrany z XX Igrzysk Olimpijskich stracił ogromną szansę, na to żeby zostać złotym medalistą. Oprócz Biełusowa (Grenoble 1968) nie ma ten przeogromny kraj mistrza olimpijskiego. Po pięćdziesięciu latach kibice tamtejsi skrywają wielkie nadzieje u młodego Jewgenija Klimowa. Jest on niezwykłym talentem, potrzeba jeszcze czasu, ażeby zaczął wygrywać zawody. W końcu to trzecie miejsce podczas konkursu w Innsbrucku nie poszło w las. Fakt, faktem on był bardzo loteryjny, ale na kartach historii Turnieju Czterech Skoczni się zapisał.
Nie chcę tutaj wtrącać polityki, bo to wywołuje różne racje. Ta krótka rozmowa, którą prezentowałem na początku jest dowodem na to, że na jeden temat można odebrać na kilka sposobów. Orzeł jest symbolem zgody, pokoju, a w państwie rosyjskim tego brakuje... Mają pieniądze, obiekty, stadiony. Są miasta np. Niżhny Tagil, który przez dwa sezony był organizatorem konkursów skoków, ale przez kwestie finansowe nie został zakontraktowany przez Światową Federacje Narciarską. 
Prawda, że urokliwe? Za dnia mi przypominają kompleks fińskich skoczni w Lahti. Mowa o kompleksie Saupauselka. My Polacy nie mamy dobrych wspomnień z Rosji. Ten sezon 2014/15, 2015/16 w którym to były organizowane zawody, nasze skoki mówiąc kolokwialnie odstawały od reszty państw. To ten sezon, w którym Nasi chłopcy nie rozpieszczali długimi lotami, zachwycającymi wiktoriami... W prowizorycznym kalendarzu na przyszły sezon, znalazło się miejsce dla Tagilu. Nie za bardzo mi się rozrzut konkursów na sezon 2017/18, ale może jeszcze wiele zmienić! Miejmy nadzieje, że sam szef wszystkich szefów Walter Hofer podejmie najlepszą opcję dla kibiców!