Już 67. Turniej Czterech Skoczni/Vierschanzentournee!

Zacznę sentymentalnie... "Tak niedawno był maj, byliśmy tak szczęśliwi, uśmiechnięci i tkliwi"... Można by rzec, że wyczyn Kamila Stocha, był z innej planety, galaktyki, lecz jak sam Stefan Horngacher powiedział na koniec dnia w Bischofshofen: "Kamil jest w rewelacyjnej formie, skacze z odciętą głową, a głowa w skokach robi piorunujące wrażenie. W tej formie, jaką teraz ma, może wygrać wszystko." Nie owijajmy w bawełnę, austriacki szkoleniowiec wykonał potężną pracę na przestrzeni dwóch ostatnich lat, co go predestynuje do najlepszego trenera skoków narciarskich w Polsce. 

Nie, nie będę po raz kolejny na łamach bloga przypominał największe sukcesy reprezentacji Polski, pod wodzą Austriaka, gdyż tego wszyscy są świadomi. Opowiem trochę o obecnej sytuacji w kadrze, która jest swoistego rodzaju przeplatanką...

• Maciej Kot - już w 2004 r. pokazał się z dobrej strony, bowiem w cyklu Lotos CUP (tam, gdzie kształtuje się młodzież, wraz z dziećmi) zajął 3. miejsce w klasyfikacji generalnej.  Dwa lata później pod dowództwem fińskiego trenera Hannu Lepistoe pojechał na zawody na najwyższym szczeblu do Sapporo, po pierwsze punkty do klasyfikacji generalnej. Był tam 19. a więc dał prognostyk na to, że może być w niedalekiej przyszłości klasowym skoczkiem. Niestety ta prawda okazała się być złudna, ponieważ, gdy w 2008 r. objął reprezentację Łukasz Kruczek, zaczęła się gehenna Maćka. Był na poszczególnych imprezach sezonu, ale dość powiedzieć, że od 2013 r. zaczynał bywać w czołowej "15". Stosunkowo dość późno, bo jak pokazała kariera rówieśnika Polaka - czyli Austriaka - można szybko osiągnąć to, co się chce. 53 zwycięstwa, notabene w 8 lat - musi robić wrażenie na każdym, a przecież obydwaj mają po 28 lat. Ale nie zaglądajmy w metrykę... Teraz obydwaj patrzą w przeszłość...

W 2017 r. sezon w wykonaniu polskich skoczków był sezonem marzeń i życia, co dla niektórych, m.in. dla Macieja Kota. Historyczny wyczyn w Turnieju Czterech Skoczni, zajęcie w nim 4. miejsce tuż za Danielem Andre-Tande i przegrana o 7,5 pkt trzeciego miejsca w Bischofshofen. Aliści, gdyby tak się stało, toby z pewnością te osoby, które postawiły na taką klasyfikację, z trzema polskimi zawodnikami na pudle - sromotnie przegraliby majątek. Bodajże tylko 117 m skoczył Tande, zaliczając lot w dół o 23 pozycje, bowiem spadł aż na 26 lokatę. Pamiętam, jak przed kamerami, telewizji norweskiej NRK chował głowę za kapturem ze wstydu. Nie ma co rozdrapywać starych ran, sprzed 2 lat!

Z kolei Piotr Żyła - popularny "Piter" rozgrywa sezon życia! Od początku skakania zimowego nie wychodzi spoza  pierwszej dziesiątki. I tu też przypominają mi się słowa fińskiego trenera, bowiem niegdyś był wprost oczarowany jego siłą odbicia i motoryką. Ma wprost perfekcyjne odbicie, i jak będzie w formie, z pewnością nikt mu nie dorówna - można było wyczytać tu i ówdzie. Jednak rewelacyjny Pan Piotr Majchrzak z "Przeglądu Sportowego" obwieścił na Twitterze przed sezonem, że Stefan Horngacher jeszcze skorygował u Żyły odbicie, i, że gdyby była taka statystyka, kto ma najlepsze odbicie, to Piotr byłby w czubie! Jednak jeszcze przez moment, chcę powrócić do tematu Macieja Kota... Po Wiśle czytałem dość obszerny wywiad za pośrednictwem Twittera z jego Ojcem - Rafała, który po części zwalał winę na sztab trenerski. Moim zdaniem to nie jest wina całej ekipy szkoleniowej, tylko samego zainteresowanego, bo jak sięgniemy pamięcią do sezonu 2016/2017, to przypominamy sobie, że współpracował on z psychologiem i jakie przynosiło to efekty? Każdy wie. Więc czemu nie zacznie współpracy ponownie? Tu się rodzą kolejne pytania, na kolejne wywody. Ja nie będę się tego podejmował, bo chcę pozostać bezstronny. I tak to za chwil kilka pójdzie w świat, i nie chcę by ktoś miał pretensje o to do mnie, choć mam w zanadrzu kolejne pociski artyleryjskie. 
Na tym zakończę wpis, życząc Wesołych Świąt Bożego Narodzenia. By każdy spędził je przy dźwiękach najpiękniejszych polskich kolęd, w gronie rodzinnym, i żeby w każdym gronie rodzinnym, przyjaciół popłynęła nić miłości. Byśmy zauważyli drugiego człowieka, potrzebującego pomocy i opiekuńczości we dnie i w nocy, nawet pijaka... Z tym ostatnim wyrazem, proszę zajrzeć do lektury "Mały Książę"...

 WESOŁYCH ŚWIĄT!